Υπομονή...

Δεν συνηθίζω να δηλώνω φαν. Μάλλον, δεν το έχω κάνει ποτέ. Ούτε και τώρα το κάνω. Απλά δηλώνω "κολλλημένος". Δεν ξέρω γιατί. Έτσι. Απλά "κόλλησα". "Κόλλησα" κι εγώ με τον Χάρι Πότερ. Πρωτότυπο, ε; Μην φανταστείτε, όμως, πως είμαι κανένας φανατισμένος φαν! Όχι! Προς θεού! Απλώς "κολλημένος".

Όπως και πολλοί άλλοι περιμένω με ανυπομονησία το προσεχές Σάββατο. Τότε βγαίνει το έβδομο -και τελευταίο- βιβλίο της συμπαθητικής σειρά. Θέλω να το σφίξω στην αγκαλιά μου, να κλειστώ στο δωμάτιο μου και να το... διαβάσω.

Και όχι, δεν είμαι φαν. Απλώς έχω "κολλλησει". Θεωρώ την εν λόγω σειρά γοητευτικά βιβλιαράκια που, ωστόσο, σε τελική ανάλυση δεν λένε και κάτι το ιδιαίτερο. Δεν είμαι ένας από αυτούς που θεωρούν τον Πότερ το "καλύτερο βιβλίο του κόσμου" ή "το τελειότερο ανάγνωσμα που γράφτηκε ποτέ". Όχι, όχι! Όχι, σας λέω!

Ωστόσο, περιμένω. Κάνω υπομονή. Μια βδομάδα είναι, θα περάσει. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υπομονή. Υπομονή...